Nie taka Taksonomia straszna jak ją malują.

Unijna taksonomia jest na ustach wszystkich. Niektórzy mówią o niej jak o tajemniczej, skomplikowanej regulacji, którą tylko wybrańcy mogą zrozumieć. Być może osoby z takim nastawieniem nie podjęły większego wysiłku, aby się w tę taksonomię wgryźć.

Taksonomia UE została przyjęta 18 czerwca 2020 r. jako rozporządzenie UE 2020/852 i definiuje zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą.

Rozporządzenie ma zastosowanie do: (i) uczestników rynku finansowego i emitentów produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych, (ii) uczestników rynku finansowego, którzy udostępniają produkty finansowe oraz (iii) jednostek, które są zobowiązane do publikowania sprawozdań niefinansowych zgodnie z dyrektywą o rachunkowości. Mówiąc w skrócie: taksonomia UE wskazuje uczestnikom rynków finansowych, czy dana działalność może być zaklasyfikowana jako wspierająca inicjatywy zrównoważone środowiskowo.

Unijna Taksonomia definiuje, jaka działalność gospodarcza kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo (art. 3). Działalność taka musi spełniać trzy kryteria:

1) musi w istotny sposób przyczyniać się do realizacji co najmniej jednego z celów środowiskowych, o których mowa w art. 9 Rozporządzenia;

2) nie szkodzi znacząco żadnemu z celów środowiskowych określonych w art. 9; oraz

3) spełnia techniczne kryteria screeningu przewidziane w rozporządzeniu.

Aby zrozumieć, czy dana działalność kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo, należy sięgnąć do art. 9 Rozporządzenia. Tam można sprawdzić, czy dany produkt finansowy spełnia któryś z sześciu celów środowiskowych. Cele te przedstawiają się następująco:

1) łagodzenie zmian klimatu;

2) adaptacja do zmian klimatu;

3) zrównoważone wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych i morskich;

4) prowadzenie działalności w obiegu zamkniętym (gospodarka cyrkularna);

5) zapobieganie i kontrola zanieczyszczeń;

6) ochrona i odbudowa różnorodności biologicznej i ekosystemów.

Bardziej szczegółowy opis tych działań został zawarty w art. 10-15 unijnej taksonomii. Komisja została dodatkowo zobowiązana do przyjęcia specjalnych aktów delegowanych, dedykowanych każdemu z powyższych celów szczegółowych. W celu wyjaśnienia sposobu ujęcia tych celów, każdemu z nich poświęcę osobny post.

W rezultacie, Taksonomia UE pomaga konsekwentnie identyfikować produkty zrównoważone środowiskowo tym podmiotom, które oferują produkty finansowe. Dzięki Taksonomii inwestorzy mogą być pewni, że dany produkt spełnia określone kryteria zrównoważenia środowiskowego.

Taksonomię UE można przedstawić jako pień solidnego drzewa z sześcioma głównymi gałęziami, z których każda jest poświęcona danemu celowi środowiskowemu. Korona każdej gałęzi reprezentuje dany akt delegowany. Taksonomia UE jest zatem niczym wielki dąb wyznaczający kierunki dla uczestników rynków finansowych, którzy usiłują zmapować zrównoważone środowiskowo inicjatywy.